نقد عقل محض یکی از مهم ترین و دشوارترین متونِ تاریخِ فلسفه به شمار می رود. در این کتاب، کانت نظریه ی «ایده آلیسم استعلایی» را می پرورد که هدف آن اصلاحِ مشکلاتی است که نظریه های فیلسوفانِ عقل گرا و تجربه گرا پدید آورده بودند … فلسفه ی نظریِ کانت را اغلب پاسخی به یک پرسش بنیادی می دانند: گزاره های ترکیبی پیشین چگونه ممکن اند؟ پیش از کانت، اعتقاد عمومی بر این بود که فقط احکام تحلیلی می توانند پیشین و ضروری باشند. با این حال، کانت معتقد است که معرفت در ریاضی و علم بر احکام ترکیبی پیشین مبتنی است … او قصد دارد چشم انداز ما را درباره ی نسبت بین سوژه ی شناسنده و ابژه های معرفت تغییر دهد. بنا به ادعای کانت، فیلسوفان قبلاً فرض می کردند که ابژه ها مستقل از ذهن وجود دارند، اما این فرض به مشکلاتی منجر می شود؛ از جمله اینکه نوعی شکافِ معرفت شناختیِ پرنشدنی بین سوژه (شناسنده) و ابژه گشوده می شود. از نظر کانت، تنها راه حل این است که ابژه ها ناگزیر باشند با برخی شرایطِ معرفت شناختیِ پیشینِ ذهن توافق داشته باشند و مفهومِ ابژه بودن از پیش به سوژه وابسته باشد (انقلاب کپرنیکی).این کتاب بخشی از مجموعه ای  با عنوان «متون محوری فلسفه» است که بناست با توضیحاتی کوتاه و روشن، گرچه نه  ابتدایی، مهم ترین آثار تاریخ فلسفه را به خوانندگان معرفی و آن ها را برای مواجهه با خود این متون آماده و ترغیب کند.