۱۵ کتاب خواندنی ایرانی کمتر دیده‌شده

محمدرضای معلمی (که کاش می‌شد چندین نسخه کپی برابر اصل از او گرفته می‌شد؛ چون یک‌تنه به اندازهٔ بعضی ارگان‌های بودجه‌بگیر در حال ترویج کتاب و کتاب‌خوانی است.)، امر کرد تا فهرستی از بایدهای حوزهٔ ادبیات روایی آماده کنم. فهرست ۱۵تایی پایین، الزاما شاهکار نیستند. حتی باید هم شاید نباشند :) اما کتاب‌هایی خوب به بالا هستند. تلاش کردم در این بین، سراغ کتاب‌هایی بروم که کمتر دیده و خوانده شده‌اند. این ۱۵ کتاب ممکن است به سلیقهٔ شما خوش بنشیند یا نه؛ اما پس از خواندنشان نمی‌توانید منکر جهانی که نویسنده به روی شما گشوده شوید. و در نهایت؛ گمان می‌کنم فهرست دادن و از آن مهم‌تر «فهرستی خواندن»، کار الزاما درستی نیست. در بهترین حالت می‌تواند کم‌خطا باشد. در نهایت هر آدمی باید به مرور، ذائقه و سلیقه‌اش را بشناسد و مهمتر از آن، بسازد. اگر خیلی بخت یارش باشد، یکی دو رفیق کتابخوان پیدا کند که پس از آزمون و خطاهای چندباره، بتواند به سلیقه‌شان اعتماد کند. ✅ فهرست پیشنهادی ۱۵تایی: 🔰 رمان: ۱. سورمه‌‌سرا (رامبد خانلری) ۲. پروندهٔ کارآگاه عاشق (مهام میقانی) ۳. نوری، نادیا، ولادیمیر و دیگران (مصطفی انصافی) ۴. زنده‌باد مرگ (ناصر ایرانی) ۵. شب بازی (مجتبی تقوی‌زاد) 🔰 داستان کوتاه: ۱. انجیرهای سرخ مزار (محمدحسین محمدی) ۲. ساحل تهران (مجید قیصری) ۳. آمیخته به بوی ادویه‌ها (مریم منوچهری) ۴. آواز نیشکر (حبیب پیریاری) ۵. سیاسنبو (محمدرضا صفدری) 🔰 ناداستان: ۱. نجات از مرگ مصنوعی (حبیبه جعفریان) ۲. شاهرخ مسکوب (علی بزرگیان) ۳. چون بوی خوش تلخ کندر؛ زندگینامه فرهاد مهراد (وحید کهندل) ۴. قطارباز (احسان نوروزی) ۵. تنها دویدن (نادر خلیلی) پانوشت: نه برای تبلیغ؛ باور قلبی‌ام این است که اهالی جدی ادبیات باید مجلهٔ مدام را هم دنبال کنند. مدام ترکیبی از نویسندگان شناخته‌شدهٔ درجه‌یک را در کنار نویسندگان حرفه‌ای ناشناس دارد. نویسندگان ناشناسی که انتهای دههٔ فعلی، شناس خواهند شد.