دین زرتشتی مبتنی بر اصول ثنویت است. در نظر زرتشتیان نیکی و بدی از یک دیگر جدا هستند و ممکن نیست که یکی از دیگری پدید آید. یعنی اهورامزدا و اهریمن در مقابل یک دیگر قرار دارند، هرچند که از همان ابتدا قهر و غلبه قوة خیر مسلم است و از همین روست که تمایلات یکتاپرستی یا زروانی در آن تاثیر کرده است. در زمان ساسانیان، که موضوع بحث کتاب حاضر است، هم آیین زروان و هم زرتشت رواج داشته اند و در واقع مانند دو مذهب و دو شعبة یک دین بوده اند. نه مانند دو دین مخالف. اما هریک از این دو آیین در زمان ساسانیان، در عهد برخی پادشاهان بیش تر رواج داشته اند. چنانکه در روزگار یزدگرد اول و دوم آیین زروان، و در دورة شاپور دوم و خسرو اول آیین زرشتی رواج بیش تری یافت. در کتاب حاضر، ضمن معرفی و بررسی زروانیسم و زرتشتی گری، به شباهت ها و تفاوت های این دو دین ایران باستان پرداخته شده است. برخی عناوین مطالب کتاب نیز عبارت اند از: پدر خوبی و بدی، قطعات زروانی از فصل اول بندهش بزرگ، اختران، سه خالق، قانون و تقدیر، و فهرست متون زروانی.