فروغ از جنس فاوست گوته - آن جلوه گاه پر صلابت معنوی مدرن -نبود که با جایگزینی روابط زنده گی نو به هدف خود در متن فاجعه ی تراژیک ارتقا یابد. هم چنین دشوار میتوان او را به جهانی راه داد که مارکس  در عبور از مناسبات متعفن مدرنیسم بورژوایی آفرید.هر آن چه سخت است و استوار دود می شود و به هوا می رود. با این حال  ایمان بیاوریم شاعر را سه گام به جان درخشان این جهان نزدیک می کند. آن جا  که تقدس  و آرمان رهایی انسان زمینی می شود.فروغ با وجود  همه ی های و هوی و هیاهویی که علیه بورژوازی راه می انداخت از چنان  صلابتی  برای عبور بی تردید از مزایای آن برخوردار  نبود.هم زمان پا در زمین چمن آفریقایی خانه ی دروس گلستان داشت و سر در سودای آتش بازی میدان توپخانه!لاجرم تلاش برای بازی در هر دو زمین او را به رقصی ناموزون وا می  داشت که به تلوتلوی مستان مانست بود!