کوتسی در این کتاب پنجره ای دیگر به روان انسانی می گشاید و به گونه ای یادآور جرج اورول، عوالم روحی یک مقام رسمی را که در یک امپراطوری خیالی مواجه با انجام وظایفی بی رحمانه است، توصیف می کند. داستان او توصیف سرشت فریب کارانه و طمع کارانه  جنگی است که علیه (بربرها) که در واقع کسی جز بومیان ساکن اطراف نیستند، جریان دارد و نشان می دهد آدمیان، آن گاه که قدرتش را داشته باشند، در رسیدن به آن چه خود بر حق و درست می دانند تا چه اندازه آماده  ستم بر دیگر انسان هایند. توانایی کوتزی در وصف ژرف نگرانه  نومیدی و درماندگی قهرمان داستان در مواجهه با شرایطی است که توان تغییر یا تعدیل آن را در خود نمی یابد.