فکر کنم کار سختی است بدتر از این یک فیلسوف و نظریاتش را معرفی کنید. شاید بهتر بود نام کتاب را چنین می‌گذاشتند: «نظرات استاد استراترن بزرگ در مورد افلاطون و توصیه‌های معظم له به ایشان»!

برای اینکه زیبایی کتاب را دریابید، کتاب این طور شروع می‌شود: «افلاطون مایه تباهی فلسفه بود...» و این طور ادامه می‌یابد که افلاطون فلسفه را خراب کرده و فیثاغورس خیلی خوب بوده و بعد نویسنده تا آخر مقدمه، فقط در مورد فیثاغورس می‌نویسد! در بقیه‌ی جاهای کتاب هم هر جا مختصر فرصتی به دست آمده، نویسنده از مسخره کردن افلاطون و تذکر دادن به او، دریغ نکرده. 

پیشتر معرفی همینگوی، سارتر و بورخس را هم از نویسنده خوانده بودم، که مفید بود اما در مورد اهالی فلسفه، انگار خصومتی در کار است (دست‌کم در «آشنایی با کیرکگور» و «آشنایی با هگل» که پیشتر خوانده‌ام، ماجرا همین بود).

به نظرم در چنین اثری، نویسنده باید همدلانه نظرات فیلسوف را خلاصه کند. مثلاً آرای سیاسی افلاطون که در این کتاب، یک ریز به آن‌ها انتقاد می‌شود، به قدری همدلانه در کتاب «سیاست از نظر افلاطون» خلاصه شده که با وجود عجیب بودن، به خوبی ضرورت آن‌ها را می‌فهمیم اما در کتاب حاضر، به این نتیجه می‌رسید افلاطون یک سری نظرات افتضاح سیاسی داشته که در اثر عقده‌های کودکی یا از سر بی‌خردی آن‌ها را نوشته است.

تنها حسن کتاب، این است که کوچک و روان است و حروف‌چینی خوبی دارد.