یه نگرش جالب و جدید
        

          من با این کتاب از طریق پادکست bplus آشنا شدم و به نظرم کتاب خوب و مفیدی بود
        

          این کتاب راجب  سلسله شانس های کوچک و غیرقابل پیش‌بینی برای موفقیت افراد هست 
توضیح میده چطور سال تولد شما در موفقیت شما موثر
یا چقدر مهمه کدوم محله با کدوم شهر به دنیا اومده باشی 
یا شانس محیط اطرافت چقدر موثره
راجب این توضیح میده استعداد تا یه حدی امتیاز داره و بیش از یه لولی دیگ اون اثر رو نداره
مثلا بسکتبال قد بالا ۲ متر براش عالیه ولی دو سانت بلند تر باشی یا ۴ سانت ، اونطور دیگ ملاک نیست 

راجب نظریه ۱۰ هزار  ساعت تمرین صحبت می‌کنه 
و البته که هرکسی شانس این میزان تمرکز رو نداره

خلاصه همه ایران ماسک نمیشن 
چون همه از یک میزان شانس برخوردار نیستند 

دوستان ما در تایم لاین خودمون هستیم 
خیلی سخت نگیرید 🤭
        

          بعضی جاهاش خیلی تکراری و خسته کننده بود در حدی که می شد با سرعت از روشون گذر کرد. اگر بتونید بخش های تکراری رو با تندخوانی رد بشید احتمالا از کتاب لذت می برید. اگر نه، براتون کاملا حوصله سر بر و خسته کننده میشه.
کتابی نبود که عاشقش بشم. کتابی هم نیست که از خواندنش پشیمون باشم. 

در نهایت، همه مون می دونیم که افراد موفق علاوه بر تلاش، شانس هم داشتند. فرهنگ، سال تولد، محل زندگی و کلی چیز دیگه هم بر موفقیتشون اثر داشته اما خب که چی؟ به هر حال اون ها موفق هستند و خیلی های دیگه نه. اون ها این بخت رو داشتند و دیگران نه. 
ما نمی تونیم کاری کنیم جز این که به تلاشمون تکیه کنیم و سعی کنیم اگر شانسی پیش رومون قرار گرفت، بهش لگد نزنیم.
این کتاب هم خوبه برای این که فکر نکنیم فقط با تلاش میشه به هر چیزی می خوایم برسیم. یه جورایی بیشتر از این که مفید باشه، دلداریه.

چکیده‌ی کتاب:
حالا عیبی نداره اگر هیچی نیستی. فعلا تلاشت رو بکن. شاید تو هم شانس آوردی و یه چیزی شدی. :)
        

          اگر به موضوع موفقیت و دلایل موفقیت آدم‌ها علاقه دارید حتما این کتاب رو بخونید.

نویسنده این کتاب میگه فرصت‌ها و مزیت‌هایی که نصیب یک فرد میشه بیشتر از استعداد در موفقیتش موثره. اینکه فرد کِی و کجا به دنیا اومده مهمه.

در فصل دوم به قانون ۱۰۰۰۰ ساعت اشاره میشه. طبق این قانون برای اینکه در هر زمینه‌ای به بالاترین مدارج برسیم و استاد بشیم باید ۱۰۰۰۰ ساعت وقت صرفش کنیم. آدم‌های موفق از فرصت‌هایی برخوردار بودند که این امکان رو برای اونها فراهم کرده که بتونن ده هزار ساعت وقت صرف چیزی کنند.

در فصل سوم هم اشاره می‌کنه که IQ بالا لزوما تضمینی برای موفقیت نیست.

در فصل چهارم میگه که عواملی مثل خانواده و طبقه اجتماعی تاثیر بالایی در موفقیت فرد دارند.

در فصل پنجم میگه که هر نسلی از یک سری فرصت‌ها و مزیت‌هایی برخورداره که نسل‌های قبل یا بعد ازش بی‌بهره‌اند.

در فصل‌های بعد به تاثیر فرهنگ، زبان و میراث گذشتگان بر موفقیت فرد می‌پردازه.