کافکا را شاید تاکنون هیچ کس به گستردکی آدورنو تفسیر نکرده باشد.فارغ از آن که تا چه اندازه با گفته های او درباره ی نویسنده ی نامور آلمانی زبان موافق باشیم.وسعت پهنه ای که وی در آن،معنا و تا حدودی صورت آثار کافکا را شرح میدهد،تحسین برانگیز است.تصویری که یادداشت هایی درباره ی کافکا در مجموع از خالق محاکمه و قصر می سازد،متشکل است از قطعاتی پر شمار که هریک وجهی از هنر و اندیشه ی وی را بازتاب میدهد و او را با شخصیت یا مکتبی مرتبط میکند.مشکا بتوان خواننده ی صاحب نظری جست که برای همه ی این قطعات اصالت قائل باشد،اما کثرت آن ها یحتمل نزد هیچ یک از شارحان و مفسران کافکا یافت نشود.همین نکته از اسباب شهرت و اهمیت کم نظیر متن حاضر در تاریخ نقد کافکاست.