در نیمۀ دوم قرن بیستم، در فرهنگ ایران، دو تن از عالمان دینی، هر کدام از جایگاهی و هر کدام به گونه‌ای، پیشگام بحث‌ها و گفتگوهای دینی بوده‌اند: علامه سید محمدحسین طباطبایی و علامه محمدتقی جعفری. گفتگوهای علامه طباطبایی با دانشورانی همچون پروفسور هانری کربن، از مواریث فکری فلسفی ایران در چند دهۀ متوالی زمان یادشده به شمار می‌رود. درست در همان زمان، علامه جعفری نیز به گونه‌ای دیگر در همین مسیر، راه می‌پیمود؛ با این تفاوت که مباحث و گفتگوهای او با اهل اندیشه و نظر، طیف و دامنۀ وسیع‌تری داشت و زمینه‌های متنوع‌تری را شامل می‌شد.
مجموعۀ این بحث‌ها و گفتگوها در اوایل دهۀ 1370، با نظارت خود استاد جعفری، جمع‌آوری و منتشر شد و سپس بعد از رحلت ایشان، برخی مصاحبه‌ها و گفتگوهای منتشرنشده، در این مجموعه به عنوان دومین مجموعه آثار به حلیۀ طبع آراسته شد. موضوعات مطرح‌شده در این مجموعه عبارتند از: حوزه‌های الهیات، فلسفه، تاریخ، ادبیات، فرهنگ و ...