من قلم حمید جبلی رو خیلی دوست دارم. انقدر ساده و بی تکلف می‌نویسه که در ابتدا سطح انتظار خواننده حسابی میاد پایین، و در ادامه به اندازه کافی غافلگیری، احساسات و هیجان بهت هدیه می‌ده؛  با همون لحن صاف و ساده. 
این نمایشنامه با درون‌مایه‌ی «داغ یک عشق قدیمو اومدی تازه کردی» خیلی جمع و جور و مینی‌ماله و زودتر از اون‌که انتظارش رو داری تموم می‌شه.  با این وجود از نظر ریتم و شخصیت‌پردازی کم نمیاره.