در مصاحبه‌هایی که از خلبان‌ها خواندم یا دیدم، از بعضی نام‌ها مکرر به نیکی یاد می‌شود. آزاده خلبان سرتیپ داود سلمان یکی از آن‌هاست. صد حیف که تا زمانی که زنده بودند مصاحبه‌ی مفصلی با ایشان انجام نشد (تا جایی که می‌دونم) و این کتاب خیلی خیلی مختصر، همه چیزی است که در مورد ایشان چاپ شده است.
در سال‌های پایانی عمر ایشان، «عوارض سنگین سال‌های اسارت باعث شد با بروز مشکل مغز و اعصاب، این‌ خلبان آزاده ابتدا قدرت تکلم خود و سپس توانایی راه‌ رفتن و حرکت را از دست بدهد». در نهایت در آبان ۱۴۰۱ این قهرمان به هم‌رزمان شهیدش پیوست. خاک بر ایشان خوش باد و درود خدا بر همسر قهرمان و فداکارشان.