چه‌قدر در عصر خودش پیشرو و خلاق بوده این جناب معینی!
یک بار که در کتابخانهٔ حسینیهٔ ارشاد دیدیمش، دلم می‌خواست بدوم و بغلش کنم. عوض همهٔ کتاب‌های خوب کودکی. عوض تسبیح فاطمه...
عمرش دراز باد!