اگر «مرگ» را تکان دهنده ترین، تلخ ترین و غیرقابل درک ترین مواجهه انسان با هستی ـ و در واقع «نیستی» ـ بدانیم، شنیدن حرف هایی که انسان ها درست پیش از مرگ نزدیک و محتوم خویش به زبان می آورند شاید بیش از هر اثر ادبی و فلسفی، روان شنونده را درگیر کند؛ به ویژه اگر گوینده نه بر اثر حادثه و بیماری و هر عامل طبیعی یا ناگهائی، بلکه با سال ها اندیشیدن به مرگ، سال ها، روزها و لحظه ها شمارش معکوس برای مواجعه با «لحظه محتوم» در یک قدمی آن باشد. چه کسی می تواند قضاوت کند که مرگ اندیشان بزرگی چون تولستوی و خیام و شوپنهاور درک بی واسطه عمیق تری از مرگ داشته باشند تا مجرمی که قرار است درست هفت دقیقه بعد زهری کشنده را در تمام رگ هایش پذیرا باشد؟ این کتاب، حاصل گردآوری و ترجمه آخرین سخنان محکومان اعدام در همان دقایقی است که مرگ در هیات سیاهچاله ای عظیم در مردمک های وحشت زده انسان خیره می شود. کتابی که روان شما را دچار زلزله خواهد کرد؛ شاید خفیف اما ابدی. طوق لعنت.