خیلی دوست داشتم که از احمدرضا احمدی چیزی بخوانم. مخصوصاً که مینا این کتاب را هدیه داده بود و البته که بسیار ازش ممنونم :) *.*
اما چیزی که باهاش مواجه شدم، کلماتی بود که بدون حتی یک نقطه یا ویرگول، یا تصویری که دلم را خوش کند و معنای دل انگیزی، بینشان اینتر زده بود! بین اسم میوه ها و رنگ ها. شاید روی هم رفته، در بین این صد و هشتاد صفحه، یک صفحه که دوستش داشته باشم، داشت...
خیلی ناراحت شدم!
و خب ممکن هم هست (خیلی!) که من نفهمیده باشم دیگه :) ادعایی ندارم.