برای انسان دینی،زمان نیز مانند مکان نه متجانس است و نه متصل از یک سو فواصل و آنات قدسی وجود دارد،برای مثال زمان جشن ها(که بخش اعظم آن ادواری است)از سوی دیگر زمان عرفی و اتصال زمانی عادی ای وجود دارد که در آن اعمال بدون معنای دینی جایگاه و مقام خود را دارند.میان این دو نوع از زمان البته نوعی اتصال و پیوستگی وجود دارد اما با آیین ها و شعانر ،انسان دینی میتواند بدون خظر از استمرار زمان عادی به زمان قدسی گذر کند.