عنوان این کتاب، یعنی یک رؤیا و دو بستر برگرفته از این تعبیر است که در دانشگاه ایران یک رؤیا وجود دارد و آن نیز ایجاد دانشگاه تراز و مطلوب است، اما این رؤیا در دو بستر و دو مسیر متفاوت حرکت می کند. یک بستر برای نیل به دانشگاه تراز، با شتاب زدگی و تقلید از دانشگاه مدرن، به ویژه در شکل های معاصرتر آن است که به آرمان دانش برای دانش اهمیت محوری می دهد و بستر و مسیر دوم در تکاپوی فراهم کردن دانشگاه اسلامی است. در کتاب حاضر، نظر بر این است که در هر دو بستر، رویای دانشگاه تراز، رویای آشفته است و نیاز به بازنگری های اساسی و عمیق دارد. کتاب حاضر با هدف تنش زدایی از دانشگاه و علوم انسانی به رشته تحریر درآمده است.