موضوع این کتاب، کشتن یک کشیش مسیحی در دمشق در سال ۱۸۴۰ به وسیله یهودی‌های آن شهر و استفاده از خون او در نان فطیر است. نویسنده با بیانی داستانی امّا براساس اسناد و مدارک قطعی آن را پرداخته و به خواننده ارائه نموده است. یهودی‌ها به طرح این موضوع بسیار حسّاسند و آن را اتّهامی علیه خود می‌دانند و غیر یهودی‌ها با بیان این واقعه و موارد مشابه آن در پی توضیح فرهنگِ شقاوت و قساوت هستند. قطعاً رد یا قبول این چنین اتّهامی باید براساس اسناد و مدارک متقن باشد امّا به هرحال سکوت در باره آن چیزی را حل نمی‌کند؛...

همچین مراسمی رو در یهود به نام عید پِسَح یا عیدالفَصْح میشناسن که خب خیلی تلاش میکنن که این قبیل جنایات رو شایعه خطاب کنن ولی بهرحال این جنایت سروصدا کرد اونم در زمان دولت محمدعلی پاشا و در دمشق. یهودیای دخیل در قتل کشیش و خدمتکارش ابراهیم دستگیر شده بودن و یکی دو نفرشون اعتراف کردن که چطوری کشتن و مُثله کردن و ... اما خب اینقدر جنجال بالا گرفت و وجهه یهودی ها داشت خراب میشد بخصوص اینکه یکی از این مجرمین متوجه اشکالاتی در دین خودشون شد و به سمت اسلام کشیده شد (خیلی جالبه بگم که کسی که به این آدم گفت شهادتین بگه به روش سنی ها گفت یعنی اشهد ان علی ولی الله رو نگفت) تا اینکه بلاخره با اعطای رشوه به محمدعلی پاشا این یهودی های مجرم در قتل کشیش و خدمتکارش آزاد شدن و شرط گذاشتن کسی هم اجازه نداره به اینا تعرضی کنه و آن ها کاملا آزادن.
ناشر توضیح میداد که قبل و بعد از این ماجرا (سال ۱۸۴۰) یه اتفاقاتی برنامه ریزی شده بود و این جنایت هم جزوش بوده اما حالا یه اشتباهاتی هم صورت گرفته. اتفاقاتی که اقامت یهودی ها در فلسطین و پایه گذاری صهیونیست بخشی از اون بود.

البته نویسنده نجیب الیکلانی است و این خانم مترجمه