برتراند راسل در کتاب «قدرت» تلاش می‌کند مفهوم قدرت را در ابعاد مختلف آن بررسی و تأثیر آن بر جوامع انسانی را تحلیل کند. او قدرت را توانایی دستیابی به اهداف تعریف می‌کند و انواع مختلف آن مانند قدرت اقتصادی، نظامی، فرهنگی و مدنی را بررسی می‌کند. راسل این تمایل را بخشی جدایی‌ناپذیر از طبیعت انسان می‌داند و اشاره می‌کند که قدرت می‌تواند در اشکال سازنده یا مخرب بروز کند.
او به نقش سازمان‌ها و نهادهای اجتماعی در تقویت یا تضعیف اشکال مختلف قدرت می‌پردازد و رابطه بین رهبران و پیروان را تحلیل می‌کند. به نظر او، تمرکز بیش از حد قدرت در دست گروه‌های خاص، موجب فساد و بی‌عدالتی می‌شود. او همچنین تأکید دارد که آموزش، آگاهی‌بخشی و توزیع عادلانه قدرت، راهکارهایی برای جلوگیری از این مشکلات هستند.
راسل به نقد رژیم‌های توتالیتر مانند نازیسم و فاشیسم پرداخته و بر لزوم کنترل قدرت‌های خودکامه تأکید می‌کند. او استدلال می‌کند که نظریه‌های تک‌علتی مانند جبرگرایی اقتصادی کارل مارکس نمی‌توانند پدیده چندبعدی قدرت را به‌طور کامل توضیح دهند. راسل این مفهوم را پدیده‌ای چندبعدی و در تعامل با عوامل مختلف می‌داند و درنهایت، پیشنهاد می‌کند که ایجاد دولت جهانی متشکل از دولت-ملت‌های مستقل می‌تواند به مهار قدرت‌های خودکامه و ترویج صلح جهانی کمک کند. این کتاب در دوره تاریخی بحران‌های سیاسی و اجتماعی عمیق نوشته شده و همچنان به‌عنوان یک اثر فلسفی و اجتماعی تأثیرگذار شناخته می‌شود.