موضوعی تازه با پتانسیل بالا که می شد خیلی آثار قوی و شاهکاری بزرگ ازش خلق کرد اما نویسنده این توانایی رو نداشت.
بیشتر از توصیف شخصیت ها به وصف مناظر پرداخته بود که با این وجود باز هم نمیشد با کتاب ارتباط چندانی برقرار کرد.
شخصیت اصلی باید یه شخصیت خاص می بود اما برعکس به طور افتضاحی بی عرضه بود و شخصیت های دیگه هم به دل نمی نشستند به جز لوچیا.
مفهومش،مرموز و وهم آلود بودن داستان رو دوست داشتم ولی انتظار نتیجه بهتری رو داشتم.

به صورت کلی مفهومش این بود:
تا هنگامی که خودت نتوانی خودت را ببخشی از دوزخ رهایی نخواهی یافت.عذابی که بخاطر گناهانت متحمل می شوی بیشتر بار عذاب وجدان خود توست.برای رهایی از جهنم باید جرات رهایی از عذاب وجدان ها و طلب بخشش را داشته باشی.
        

          تصویرسازی این کتاب چه‌قدر زیبا بود! طوری که مترو دیگه برام مترو نبود، کوهستان بود و دوزخ! با خوندن این کتاب، موسیقی « سارا و آیدا» از پیمان یزدانیان هم پیشنهاد می‌کنم :)