مادرشان فکر می کرد تنها باعث و بانی مرگ آدم ها خون است.انگشت شان که می برید دستمال را با نیرویی که از جایی ناپیدا توی انگشت های استخوانی اش جمع می شد روی بریدگی آن قدر فشار می داد تا جیغ شان را در می آورد.ایمانی راسخ داشت که همه مردم یا از کم خونی می میرند یا از پر خونی.می گفت بدا بدا به حال کسی که خونش بوی آسمان بشنود یا رنگ زمین تشنه ببیند.