جایی در درون همه ما مجمعی است به شکل بوستان که  پس از سیر در میان فراغتگاههای میان فعالیتهای روزمره به سمت آن هدایت میشویم.از طرفی رمز آب هر بیننده ای که سبزی را می‌بیند در جستجوی آبادی و منبع آب به جایی و جایگاهی می‌رساند. پس چه خوب است در سیر رفت و برگشتی این معنویت جاری سهیم شویم و اسراری را برای روزی که سرها آشکار می‌گردد در دل جای دهیم. چرا که امروزه به شدت رمزگریزی و هجرت رازها از زندگی ها باعث دوری و تنهایی بشریت از نهادهای زیستی شده و دیر یا زود باید به این نهادها بازگردد.