برخلاف کشورهای اروپایی که نام عراقچی برایشان واژه پیچیده‌ای بود و به سختی تلفظ می‌کردند، از بخت خوشم واژه‌ی عراقچی در ژاپن آسان تلفظ می‌شد: آراگوچی. ابتدا به من گفتند ترکیب آراگوچی که دو بخش داشت آرا و گوچی معنی زیبنده و پسندیده‌ای ندارد. آرا هم به معنای تند به کار می‌رفت و هم به معنای جدید، و گوچی یعنی دهان. گفتند اگر کانجی آراگوچی را با این ترکیب بنویسی چیزی به معنای دهان تندگو می‌شود که پیداست صفت خوبی نیست. چندی بعد یکی از نمایندگان مجلس ژاپن که رفاقتی با او پیدا کرده بودم مرا به مهمانی شام دعوت کرد. یک راهب بودایی (مانک) هم در میهمانی حضور داشت. صحبت از نام خانوادگی من به میان آمد و اینکه کانجی آراگوچی معنای خوبی ندارد. راهب با شنیدن این حرف‌ها برخاست و شروع کرد به قدم زدن دور میز شام. چند دقیقه بعد با شعف بانگ یافتم یافتم زد. گفت برای اینکه آراگوچی معنای زیبایی داشته باشد کانجی سه بخشی لازم است. یک کانجی سه بخشی را نوشت: آرا به معنی جدید، گو به معنی سرزمین و جی به معنی ابدی که ترکیبش می‌شد: سرزمین جدید ابدی. برای خود ژاپنی‌ها نام خیلی قشنگی بود و مفهوم پرمعنایی به حساب می‌آمد.