دوريس لسينگ در 22 اكتبر 1919 در شهر كرمانشاه ايران به دنيا آمد. پدر و مادرش هر دو انگليسي بودند: پدرش، كه در جنگ جهاني اول معلول شده بود، كارمند بانك شاهي ايران و مادرش پرستار بود. در 1925، خانواده به سوداي پول‌دار شدن به مستعمرة انگلستان در رودزياي جنوبي (زيمباوه فعلي) مهاجرت كرد. در سال 1949، كه همراه با پسر كوچك‌اش در لندن اقامت كرده بود، نخستين رمان خود را با نام «علف آواز مي‌خواند» منتشر كرد و از آن پس بود كه دوران حرفه‌اي فعاليت‌اش به عنوان نويسنده آغاز شد. لسينگ در 1955 از دانشگاه هاروارد دكتراي افتخاري گرفت و در همان سال براي ديدن دختر و نوه‌هايش به آفريقاي جنوبي سفر كرد. اين نخستين سفر او به اين كشور پس از سال 1956 بود، كه به دليل ديدگاه‌هاي سياسي‌اش ناگزير آن‌جا را ترك كرده بود. در سال 2001 جايزة ادبي پرنس آستورياس، كه يكي از مهم‌ترين افتخارات كشور اسپانياست، به دليل آثار ادبي درخشان لسينگ در دفاع از آزادي و آرمان‌هاي جهان سوم به او اهدا شد. جايزة ديويد كوهن در ادبيات بريتانيا براي دستاورد يك عمر فعاليت ادبي نيز در همين سال به او تعلق گرفت. دوريس لسينگ در سال 2007 جايزه نوبل ادبيات را به دست آورد. او كه در آن زمان 87 سال داشت، پيرترين برنده نوبل ادبيات محسوب مي‌شد و طي 106 سال فعاليت آكادمي نوبل يازدهمين زني بود كه به اين افتخار نائل مي‌آمد.