پایه‌ی قدرت چندره‌گوپته مثل هر خودکامه‌ی دیگری بر آب بود. همیشه از شورش و کشته شدن می‌ترسید. دو شب پیاپی در یک اتاق نمی‌خوابید و همیشه گرد او را نگهبانانی گرفته بودند. روایات هندی‌ای که مورد قبول مورخان اروپایی قرار گرفته می‌گوید وقتی یک قحطی طولانی بر قلمرو چندره گوپته افتاد او نومید و درمانده شد تخت و تاج را رها کرد و 20 سال چون مرتاضان جین زیست آنگاه آن قدر چیزی نخورد تا بمرد ولتر می‌گوید:«با در نظر گرفتن همه چیز زندگی زورق ران ونیزی بر زندگی دوج ترجیح دارد اما من معتقدم که این تفاوت آنقدر ناچیز است که در خور زحمت بررسی هم نیست.