اوریانا فالاچي در سر آغاز این کتاب می‌گوید:
” 	دلیلی‌ برای‌ دروغ‌ گفتن‌ نیست‌! من‌ مانند بسیاری‌ از هم‌ْجنسانم‌ حقیقت‌ را انکار نمی‌کنم‌: آن‌چه‌ از زبان‌ِ قهرمان‌ِ این‌ کتاب‌ حکایت‌ کرده‌اَم‌، ماجرایی‌ست‌ که‌ ـ در زمانی‌ نه‌ چندان‌ دور ـ برای‌ خودم‌ اتّفاق‌ اُفتاده‌! من‌ حامله‌ شُدم‌، به‌ طفلی‌ که‌ در شکم‌ داشتم‌ عشق‌ ورزیدم‌ وَ... 	“

او در این میان به نگرانی اش راجع به به دنیا آمدن فرزندش در دنیای بی رحم کنونی می‌پردازد:
” 	مُدام‌ این‌ سوال‌ِ ترس‌ْناک‌ بَرام‌ پیش‌ می‌اومد که‌: نکنه‌ دِلِت‌ نخواد به‌ دُنیا بیای‌ُ متولّد بشی‌؟نکنه‌ یه‌ روز سَرَم‌ هَوار بِزنی‌ که‌: کی‌ گفته‌ بود من‌ُ به‌ دُنیا بیاری‌؟ چرا دُرُستم‌ کردی‌؟ چرا؟
        

          Don't take it hard on this book. If you try to emphasize the story, you happen to contemplate life itself and it makes you think deeply about the very fact that we are alive and we need to be grateful to our parents for everything they have provided us so far.
Nevertheless, I highly recommend you to read this book within one sitting and please count your blessings daily and show gratitude to your parents for making you and giving life to a vulnerable cell.