مولف کتاب کوشیده است دستاوردهای جدید و سیر فلسفه را ـ به ویژه فلسفه تاریخ و نگرش به گذشته بشر و اندیشه فلسفی غرب در قرون معاصر ـ حول مقوله ((اتوپی))  بررسی و ارزیابی کند .وی درباره ((اتوپی)) می گوید :((در دوره جدید، بشر خود  را در آیینه حق می بیند [اومانیسم] و با خود عهد می بندد و با این عهد و در این  است که خانه عقل او ویران می شود و زمامش به دست وهم می افتد، این وهم باید بشر  را مالک الرقاب عالم سازد و بهشتی را که ادیان وعده داده اند در زمین متحقق  کند .به این جهت عصر جدید را ((عصر اوتوپی)) خوانده ام)) .مولف بر این اساس،  مباحث کتاب را ذیل سه عنوان مطرح می سازد1 :ـ اوتوپی و بحران تفکر (ولادت بشری  دیگر)2 ;ـ اوتوپی و علم تاریخ (پیدایش نحوه تلقی جدید نسبت به گذشته و  تاریخ)3 ;ـ علم تاریخ و تمدن جدید .