پژوهشی فقهی در مورد منابع درآمدی حکومت اسلامی در عصر غیبت با محوریت ولایت فقیه است. در ابتدای این نوشتار تعریفی از حکومت و حکومت اسلامی صورت گرفته و پس از آن منابع مالی حکومت اسلامی و نحوه اخذ و خرج کردن آن توسط فقها و ولی فقیه اعم از خمس، زکات، جزیه، انفال، موقوفات عامه، اراضی مفتوح عنوه و غنایم بدون جنگ، مورد بحث و بررسی فقهی قرار گرفته است. نویسنده نحوه هزینه کردن این قبیل از اموال عمومی در حکومت اسلامی در عصر غیبت را با استناد به آیات و روایات و ادله شرعی بررسی نموده و اختیارات و وظایف ولی فقیه را در این زمینه با استفاده از این ادله تبیین کرده است. وی دیدگاه فقهای امامیه را در این زمینه منعکس کرده و مفهوم و مصادیق منابع مالی نام برده شده را نیز در فقه بررسی کرده است.