این کمیک، داستان رو تقریباً درست بلافاصله در ادامه‌ی سریال از سر می‌گیره. با مفاهیم بسیار مهمی سروکار داره و خیلی جاها به شخصیت‌ها و فضایی که توی سریال انیمیشنی حفظ شد، وفاداره. واقعاً لیاقتش رو داشت با یه‌سری تغییرها، به‌جای سری کمیک، اسپین‌آف سریال باشه.

ادبیات ضدجنگ بی‌شمار نوشته شده و همه با تراژدی‌های معمولش آشنان. این کمیک می‌ره سراغ مفاهیمی که به‌اندازه‌ی کافی درباره‌شون صحبت نمی‌شه؛ مثل برقراری صلح، تأثیر جنگ در آمیختن فرهنگ‌ها، چگونگی حفظ فرهنگ بدون دریغ‌کردنش از دیگران... همیشه در روایت‌های به‌تصویر کشیده‌شده‌ی جنگ، صلح فقط یه پرده‌ی آخر با حال‌وهوای آرمان‌شهریه. اما اینجا ما با پیچیدگی‌هاش روبه‌رو می‌شیم و به فکر فرو می‌ریم.

از این بابت، واقعاً یه سریال اصلی وفادار مونده. انیمیشنی که همه‌ی گروه‌های سنی می‌تونن اون رو تماشا کنن و دوست داشته باشن، چون در عین سادگی و دلنشینی، عمیق و گیراست.

درنهایت، بی‌نقص نیست اما خوندنش رو به همه‌ی دوست‌داران آواتار توصیه می‌کنم.