دیوان شرقی گوته که یکی از عالی ترین آثار شعر و حکمت گوته یکی از بزرگ ترین آثار ادب آلمان و اروپا است، واقعا بیش از آن که متعلق به آلمان و اروپا باشد به ایران تعلق دارد، چه اگر حافظ شیراز نبود و با گوته با خواندن دیوان او، آن شوق و شیفتگی فراوان را نسبت به لسان الغیب ما پیدا نمی کرد، اگر حافظ، رفیق گوته در سفر به عالم شوق و صفا نمی شد، اگر گوته در آن دوره از عمر خود که مشتاقانه در جست وجوی دنیایی غیر از «دنیای مبتذل و تصنعی» بود با دیوان اشعار شاعر آسمانی ما آشنا نمی شد و در خلوت به روی خود نمی بست تا تنها با حافظ شیراز بنشیند و جرعه نوش جام حکمت او گردد مسلما «دیوان شرقی» نیز به وجود نمی آمد؛ در حقیقت، دیوان شرقی گوته یعنی بزرگ ترزین ارمغان ادبی اروپا به کشور حافظ، انعکاسی است از روح و فکر حافظ. گوته در این اثر جاودای خود، این حقیقت را چنان خوب نشان داده که به قول شیخ شیراز باید گفت:
«دوران باخبر در حضورند و نزدیکان بی بصر، دور...»
در «دیوان شرقی» گوته بخوبی می توان دید که این مرد دنیا او را یکی از ارکان ادب جهان می داند و یک نویسنده معروف آلمانی، امیل لودویگ، مقام او را به قدری بالا می شمارد که می گوید:« گوته به تنهایی مظهر تمام تاریخ بشر و آئینه تمام نمای سیر تکاملی آن است» ، چگونه خود، با شوق تمام سر ارادت بر آستان حافظ شیراز نهاده، و گفته است:
«ای حافظ، آرزوی من آن است که فقط مریدی از مریدان تو باشم!»