کتاب مصوّر حاضر، مشتمل بر شرح تاریخ و ویژگی های خوشنویسی ایران است. نگارنده پس از شرح چگونگی پیدایش زبان و خط در ایران، به زبان و خط های رایج در عصر هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان پرداخته است. همخوانی خوشنویسی و ادب فارسی و چگونگی به کارگیری واژگان و اصطلاحات هنری در شعر فارسی از دیگر مباحث مطرح در این مجموعه است. در ادامه، به خوشنویسی اسلامی، خط های شش گانه و سه خطّ ایرانی و استادان بزرگ هر دوره اشاره شده و مهم ترین متن ها و رساله های آموزش خوشنویسی در سدة دهم هجری معرّفی شده است. فصل پایانی اثر، دربردارندة فهرستی از حدود نهصد کاتب و خوشنویس ایرانی در دوره های گوناگون است.