خانم دکتر «ویس» در 40 سالگی می دانست که ادبیات زندگی اش را تباه کرده است. وی در امور زنان صاحب نظر بود. «زنان در رمان های بالزاک»، عنوان رساله ای بود که احتمالاً اعتبار او را برای همیشه تأمین می کرد... . نسخه شناسی مشهور در دانشگاه «سوربون» عاشقش شده بود ولی این داستان واقعی زندگی اش نبود. تجربه ای که باعث شده بود زندگی اش را به ادبیات پیوند بزند، چیزی نبود که مایه غیبت و وراجی باشد بلکه در واقع از جنس ادبیات بود... .