دوست عزیز این کتاب را که باز کنی، در سفری با دوچرخه به دوردست های آشنا، همسفر من خواهی بود. ای همسفر جای هیچ بهانه ای همچون آماده نبودن تن، نداشتن دوچرخه و.. نیست! فقط دستم را بگیر و بر ترک دوچرخه ام بنشین تا باهم از " تبریز" ( دیار شمس) " رکاب زنان در پی شمس" به سوی "قونیه" (دیار مولانا) روان شویم. سفر ما سیرآفاق خواهد بود و سیر در خویشتن و سیر در تاریخ و ما در کوچه های خسته تاریخ در محدوده هشت صد ساله ای سیال خواهیم بود و از فضای این کوچه ها رایحه عشق آسمانی "شمس" و "مولانا" را خواهیم گرفت. در قونیه نیز به کاروان مولانا که راهی " دمشق" است، خواهیم پیوست و غرق در اشتیاق یافتن شمس، به دمشق، شهر " ابن عربی" و محل حشرونشر مولانا و شمس خواهیم رفت. سفر ما پراست از پنجره هایی که از آن ها به تاریخچه اماکنی که در آن حضور داریم، نگاهی خواهیم انداخت. بیشتر این پنجره ها رو به روزگار شمس و مولانا باز می شود. دوست من لازم نیست دست پر باشی، فقط کافی است دل خود را صاف کنی. همه چیز در خورجین من وجود دارد. خورجین من پر است از غذاهای رح افزا و فرح بخش. کوله بار من لبریز از کتاب هایی همچون " مثنوی معنوی" ، " دیوان شمس"، "فیه مایه" ، " مقالات شمس" و ... است. نترس با وجود این گنجینه ها جای هیچ کسالت و بیهودگی نیست. پس ای همسفر بقول معروف " پروا مکن بشتاب"، جاده ها با جیرجیرک های عاشق و گل های آفتابگردانش ما را می خواند.