آیا ما استدلال می کنیم؟ یعنی آیا هنگامی که می خواهیم کسی را قانع کنیم، برای ادعاهایمان دلیل می آوریم؟ استدلال کردن را کجا آموزش دیده ایم؟ چقدر در این زمینه تمرین کرده ایم؟ استدلال نوعی مهارت است نه دانش صرف. بنابراین، نیاز به تمرین دارد. آنچه ما و فرزندان مان در نظام آموزشی بیشتر تمرین می کنیم، مشتق و انتگرال است یا استدلال؟ از خود بپرسیم آخرین باری که یک استدلال اخلاقی نوشتیم و استدلالمان مورد نقد و بررسی خود و دیگران قرار گرفت، چه زمانی بود؟ ولی آیا استدلال کردن کمکی به بهبود اوضاع می کند؟ پاسخ ناامیدکننده این است که اکثراً خیر. بعید می دانم کسی صرفاً با گوش دادن به استدلال قانع شود و نظرش به یک باره تغییر کند؛ بخصوص وقتی قرار است درباره موضوعات مناقشه آمیز مهم و حیثیتی مانند باورهای مخاطبان استدلال کنیم. پس اگر واقعاً این گونه است، چرا باید با مخالفان خود بحث و گفت وگو کنیم؟ به یک دلیل ساده: چون به نظر می رسد فعلاً جایگزین بهتری جز گفت وگوی مستدل نداریم. چون فقط دو راه برای فیصله بخشیدن به مناقشه وجود دارد: گفت وگو کردن و زور.این کتاب تلاشی برای تمرین استدلال و رشد عقلانیت است، کتابی با تمرین های متعدد و ملموس برای کسانی که می خواهند معقول تر باشند. امیدوارم که انتشار این کتاب فرصتی را برای اندیشیدن به استدلال و تمرین استدلال کردن فراهم آورد.از مقدمه ی دکتر اکبر سلطانیعضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و مسئول گروه تفکر نقاد ابن سینا