تاریک ترین   زندان روایتگر ظلمتی درونی است که عقل و اراده و قوای مدرکة انسانی را به بند می کشد و در گرداب هائل خویش روح و جسم آدمی را به هلاکت می رساند. «شارل ماخ» کارمند بازنشسته ای است که در پی یک اتفاق به ظاهر ساده در هنگام عبور از مقابل توده ای سنگ مرمر که کارگران با تیشه مشغول تراشیدن آن ها هستند، پریدن ذره ای کوچک از سنگ مرمر و اصابت آن به چشم وی به تدریج سبب عفونت و کوری او می گردد. کوری غیرمنظرة شارل بستر مناسبی می شود تا پست ترین خصایص درونی وی یعنی سوءظن و حسد نسبت به همسر وفادارش، بروز یابد. در ادامة داستان این بدگمانی چنان رشد می کند که سایة ظلمانی خود را بر دل و جان و همة هستی شارل می اندازد و در نهایت استیصال، او را از پای درمی آورد. ایوان اولبراخت از نویسندگان نام آشنای «چک» است. در ششم ژانویة سال 1882 تولد یافت. خانوادة او که از کوه نشینان قدیم و اصیل چک بودند از گذشته های دور همواره در صف اول مبارزه علیه اشغالگری های آلمان در چکوسلواکی بودند. از این رو آثار وی غالباً مشحون از مضامین مبارزه با اشغالگران است. البته رمان حاضر در این میان یک استثناست، زیرا برخلاف دیگر آثار اولبراخت نگاهی درونی به آدمی دارد و به تحلیل روابط پیچیدة روح انسان می پردازد.