سفرنامه  «کلودیس جیمز ریچ»، جزو سفرنامه های مفصل است که یک جلد از آن به شرح و چگونگی سفر «ریچ» به کردستان عراق و ایران اختصاص داده شده است و تاریخ نگارش آن به دهه  دوم قرن نوزدهم؛ یعنی 1820 م بازمی گردد. این سفرنامه به دلیل آگاهی ریچ به زبان کُردی و حشر و نشر طولانی اش با کُردها، از نظر کیفی جایگاه ممتازی را به خود اختصاص می دهد.  همچنین، بخش دیگر کتاب، روایتگر ورود گروه ریچ به کردستان، مهمان نوازی کُردها و ملاقات با «پاشای سلیمانیه» است. در فصل بعدی، ریچ ماجرای ملاقاتش با «محمود پاشا» را بیان می کند و از همبستگی کُردها نسبت به رؤسایشان سخن می گوید.