۱- بعضی کتابها هستند که آدم‌ها معمولا خیال می‌کنند داستانشان را می‌دانند چون خیلی معروفند. این توهم را قبلا دربارهٔ شاهنامه و بی‌نوایان داشتم. درباره از به قدری این توهم شدید بود که قبلا آن را جزو خوانده شده‌ها علامت زده‌بودم.
۲- به‌شخصه تلاش‌های رولد دال برای مدرن کردن افسانه‌ها رو بیشتر می‌پسندم. چی بود این؟ یخ!
        

          من با ترجمه‌ی خانم شیدا رنجبر رو خوندم 
داستان فضای جذابی داره، ولی اتفاق‌ها رو خیلی دوست نداشتم 
البته من خلاصه‌اش رو خوندم و خب خیلی سرسری بیان شده بود