انسانِ خودآگاه اولین مسئله‌اش بودن و چگونه بودن و برای چه بودن است. و این از کارهایی است که باید در اوائل بلوغ انجام گرفته باشد و آدمی باید جواب این سوال‌ها را پیدا کرده باشد تا به زندگی و مرگش معنا بخشد.

افسوس كه ما، پيش از آن كه از آلودگى ‏ها پاك شده باشيم بر خويش عطر پاشيده ‏ايم و خويشتن را جز آن كه هستيم به ديگران معرفى كرده ‏ايم. ما به جاى آن كه رنگ خدا را گرفته باشيم، به خدا رنگ زده ‏ايم. چگونه مى ‏خواهيم ديگران را بسازيم و از اسارت ‏ها رها سازيم، در حالى كه هنوز خويش را نساخته ‏ايم؟ ما كه خود اسيريم، چگونه سخن از آزاد كردن ديگران می گوییم!