جلد نخست این رساله پاره‌ای از احکام قطعی درباره‌ی تراژدی را مورد پرسش قرار داده، به پژوهشی مجدد در خصوص هر یک می‌پردازد:
* آیا تراژدی به معنای سوگنامه است؟
* آیا تراژدی نمایشی درباره‌ی تقدیر محتوم است؟
* آیا تراژدی از دل آیین دیونوسوسی استخراج شده است؟
* آیا می‌توان از عنوان تراژدی برای تمام درام‌های تراژیک استفاده کرد؟
از این پرسش‌ها پرسش‌های دیگری درباره‌ی فهم تراژدی، درام تراژیک، قهرمان تراژیک و نسبت تراژیک با سیاست زاده می‌شود.
این رساله ی شش جلدی می کوشد از طریق نقد پاره ای بدفهمی های رایج و تاریخی درباره ی تراژدی شیوه ای پیشنهاد کند که بر اساس آن خوانش تمام تراژدی ها (و کمدی ها) از تفسیری هماهنگ و سازگار پیروی کنند. در این چشم انداز تراژدی ها (و کمدی ها فارغ از تفاوت های روایی و برخی تحولات سبکی همچون کلیتی هماهنگ درون سازهای عظیم به نظر خواهند آمد. این کلیت هماهنگ همانا محتوای سیاسی تراژدی و آن سازهی عظیم ساختار سیاسی دولت شهر هلنی است.