مجموعه مظلوم...
شروع کندی داشت و می‌تونیم بگیم اوجش از صفحه 200 به بعد هستش.
شخصیت‌های کتاب زیاده ولی خیلی گُنگ نیست ولی از یه جا ببعد به خودم گفتم کاش می‌نوشتم چون جلد بعد ممکنه یادم بره.
شخصیت پردازی و دیالوگارو خیلی دوست داشتم.
داستان هم زیبا بود یه جاهایی عملا مخم رو ترکوند و اصلا توقعشو نداشتم.
به این مجموعه می‌گن نغمه علمی تخیلی‌ها
می‌تونیم بگیم اینطوریم بود و خاندان‌های زیادی توی داستان توضیح داده شد.
شباهت‌هایی هم به جنگ ستارگان داشت و باعث شد من خیلی بیشتر لذت ببرم.
و پایانش
بدون شک یکی از بهترین پایان‌ها برای این کتاب هستش و سایمن گرین ترکونده
امیدوارم کتاباش بازترجمه بشوند تا همه بتونن راحت بخوننش...