رساله ی در باب روح و لفظ در فلسفه یگانه اثری است که فیشته در آن به بیان آرا و دیدگاه های خود درباره ی فلسفه ی هنر و زیبایی شناسی پرداخته است. فیشته در اصل این رساله را برای انتشار در مجله ی هورن به سر دبیری فریدریش شیلر نوشت، اما وی آن را رد کرد و به این ترتیب، نا خواسته، شکل گیری فلسفه ی هنر فیشته را غیر ممکن ساخت، زیرا فیشته دیگر فرصت نیافت دیدگاه های اش را در این زمینه بپروراند. با این حال، خود فیشته این رساله را در سال 1798 در مجله ی فلسفی که خود سردبیر آن بود چاپ کرد. این رساله را برخی صاحب نظران در بردارنده ی انقلاب کوپرنیکی فیشته در حوزه ی زیبایی شناسی دانسته اند، زیرا او در آن نظریه ی زیبایی شناسانه ی خودآیین و اصیلی به دست می دهد که در واقع بدیلی برای زیبایی شناسی کانتی محسوب می شود. در حالی که کانت " زیبایی طبیعی" را فوق " زیبایی هنری" نشانده و نبوغ هنرمند را وسیله ای در دست طبیعت برای قاعده بخشیدن به هنر دانسته بود، فیشته بحث خود را بر " زیبایی هنری" و فرآیند خلق اثر هنری به دست هنرمند متمرکز می سازد و زیبایی شناسی را به فلسفه هنر مبدل می کند. همین رویه فیشته است که در فلسفه ی هنر شلینگ و هگل دنبال می شود.فروشگاه اینترنتی سی بوک