کتاب جذابی است. به نظرم بیشتر فلسفی بود. داستان چند لایه بود و ذهن را حتی بعد از خواندن مشغول می‌کرد.
        

          می‌تونست تأثیرگذارتر نوشته بشه. برای یه بار خوندن بد نبود.
        

          کیت دی کامیلو در نظرم یک مادربزرگ است. توی کتاب‌هایش برایت قصه می‌گوید و قصه‌هایش رنگ و بوی «یکی بود یکی نبود» و «روزی روزگاری» دارد. هر داستانی با قلمش خواندم  ناامیدم نکرده‌است. برای همین قصه‌گویی فوق‌العاده‌اش در کتاب «موش کوچولو» هم، جایزه نیوبری را از آن خودش کرده‌است. 

«عروسک‌های جادویی ناخدا» هم یک قصه‌ی دلنشین و زیباست. پنج عروسک خیمه شب‌بازی پادشاه، دخترک، پسرک، جغد حکیم و گرگ در صندوقچه‌ای کنار هم زندگی می‌کنند. هر کدام رویایی در سر دارند که در خلال داستان و ماجراجویی‌هایشان، به شکلی تجربه‌اش می‌کنند اما در نهایت وقتی از خودشان راضی می‌شوند و به شعف می‌آیند که در نمایشی گروهی در کنار هم «هم‌قصه» بودن را تجربه می‌کنند.

این کتاب برای قصه‌خوانی در چند شب متوالی، یا برای چند جلسه کلاس کتابخوانی برای مثبت ۱۰ ساله‌ها انتخاب بسیار خوبی‌است؛ هم تعلیق خوبی دارد هم به مرور موضوعات خوبی برای صحبت کردن در اختیارتان قرار می‌دهد و دست‌تان برای گفتگو و طراحی فعالیت باز است.
اگر هم بچه ندارید و معلم کتابخوانی نیستید اما دل‌تان یک قصه‌ی شیرین می‌خواهد می‌توانید امتحانش کنید. ۱۴۴ صفحه‌است و بسیار خوش‌دست و خوشخوان!

پ.ن: این اولین کتاب نسبتا بلندی بود که بعد از تولد پسرک توانستم بخوانم.