وقتی توران بر سر سفره عقد دوست برادر نشست فهمیدم که تملق همه جا هم بد نیست . با پیمانه ای بیشتر شکر می توان لبها را بر هم دوخت و تاج بر سر نهاد ، اما چه کنم که تلخی راستی به مذاقم بیشتر خوش می آمد.

بگمانم در حیاط کوچیکه باران می آید . وای کاش آنقدر ببارد که بشود درخت فریب و ریا را درآن شست و روی طناب صداقت آویخت