کتاب حاضر مشتمل بر مقالاتی است که مفهوم مشترک آن ها واسازی است. در این کتاب مؤلف با رویکردی واسازانه به بررسی نقادانه ی مفهوم «پسامدرنیسم» و تعریف پذیری آن می پردازد و به معانی متعدد آن در ساحت های متفاوت اشاره می کند. مؤلف بر این نظر است که این جنبه  پسامدرنسیم فلسفی است که باید بیش از دیگر جنبه ها نقد شود، جنبه ای که از اخلاق و سیاست و حوزه هایی چون معرفت شناسی و فلسفه زبان را در برمی گیرد و در ادامه از همین منظر به نقد لیوتار می پردازد و این مسلک را به لحاظ فلسفی مغشوش عنوان می کند.