سناریوی بسیااااار بسیاااااار بسیاااااار قوی ای داشت اما نیمه ی اول کتاب خیلی بهتر بود و نیمه ی دوم خیلی در یاوه گویی به سر می برد و خیلی جاها دوست نداشتنی شده بود.
اما نوع کمدی و درگیری های ذهنی شخصیت اصلی قابل تحسین و ستایش بود؛ اگر تعداد صفحات نصف تعداد الانش بود، قطعاً پنج ستاره رو می گرفت.
        

          چارلی کافمنِ ادبیات کیه؟... ردپای ادبیات دیوید فاستر والاس و «مزاح بی‌پایان» خیلی تو این کتاب قابل‌مشاهده هست!