این را شنیده بودم که ((وضو)) یعنی نور.
می‌دانستم که آدم‌های دائم الوضو، همیشه نورانی هستند. غیر از نورانیت باطن، اثری از آن درخشندگی در چهره‌ی آنان هم پدیدار می‌شود. سید همیشه وضو داشت.
خمپاره‌ای به سنگرش افتاد و از قامت رشید او هیچ اثری باقی نماند، جز چهره‌ی نورانی و همیشه خندانش.