ارشیا در اینجا شخصیتی تخیلی است و از دل شاهنامه نیامده است. (مگر بقیۀ شخصیت‌های شاهنامه واقعی هستند؟) شخصیت بسیار جالبی است و هم در کتاب‌های دیگر و هم در انیمیشن «آخرین داستان» نقش مهمی دارد. داستان از کودکی ارشیا شروع می‌شود و تلاشی که برای ارتباط و حرف زدن و پیدا کردن سوال‌ها از دیو می‌کند. جواب‌هایی که به قیمت ارزانی به دست نمی‌آید و او را منفور دیگران می‌کند. بودن دیو وتهمورث و قصه‌ای که قبل از ماجرای اصلی است برای خود من جذاب بود و اینکه نخ تسبیح این‌ها ارشیا است و روایت شاید اصلی در حاشیه بیان می‌شود و کشفش می‌کنیم. از نظر گرافیکی تصاویر این کتاب را دوست نداشتم و فکر می‌کنم قدرت کتاب‌های قبلی را نداشت اما ویژگی مثبت تمام کتاب‌ها این است که هر کدام به شکلی متفاوت تصویرسازی شدند و به یک شیوه اکتفا شده.