«حدیث نفس» روایت زندگی انسانی خودساخته است که از کوچه‌پس‌کوچه‌های اصفهان قدیم به استادی زبان فارسی در دانشگاه کمبریج می‌رسد. روایتی طنزآمیز از مجموعه‌ اتفاق‌هایی که دست به دست هم می‌دهند و زندگی پرثمر کامشاد را می‌سازند. نثر ساده و خوش‌آهنگ نویسنده کتاب را به یکی از نمونه‌های متفاوت نثر فارسی امروز تبدیل کرده، چه اولین حوزه تخصصی او نثر جدید فارسی بوده است. 
«حدیث نفس» گزارشی است از وضعیت سیاسی اجتماعی ایران در دهه‌های بیست و سی و ذکر ماجراهایی مثل فعالیت‌های حزب توده و ملی شدن صنعت نفت و شرکت نفتکش‌های ایران که چشم‌اندازی از ایران مدرن در سال‌های پهلوی دوم به دست می‌دهد. در عین حال روایتی است از شمار زیادی از نامداران فرهنگ و ادبیات و هنر معاصر مثل مجتبی مینوی و ابراهیم گلستان و شاهرخ مسکوب  و  بسیاری از ایران‌شناسان و استادان زبان فارسی مثل پیتر آیوری و تورخان گنجه‌ای و هاشم صائغ و مهم‌تر از همه گزارشی است از ترجمه‌های حسن کامشاد که مجموعه‌ای از خواندنی‌ترین ترجمه‌ها را در دوسه دهه اخیر به دست داده است. 
        

          زندگی‌نامه‌ی خودنوشتِ یک مترجمِ سرشناسِ رندِ اصفهانی
با قلمی بی‌لکنت و بی‌پروا و درعین‌حال شیرین و طناز
بیش از حد انتظارم خوب بود.
        

          اثر خواندنی و سبک‌بال و دلچسب حسن کامشاد که سال‌ها با بسیاری از ترجمه‌های او وقت‌مان خوش شده، به ویژه که جابجا از رفیق گرمابه و گلستانش شاهرخ‌خان مسکوب هم سخن به میان آمده و بر لطف سخن افزوده.
حیف که سال‌های پایانی را با بی‌حوصلگی یا شاید محافظه‌کاری از سر باز کرده و کمتر بدان پرداخته.