این که روح و جان دقیقا از چه چیزی ساخته شده و کجا می توان آن ها را یافت، پرسش هایی است که بیش از دو هزار سال بارها و بارها مطرح شده است. در آغاز قرن هفدهم، اکثر اروپایی ها موافق بودند که روح نامیرا، و جوهر فنا ناپذیر انسان است و می تواند از سوی خداوند رستگار یا نفرین شود. همان قدر که این عقاید در سال 1600 رواج داشتند با همان شدت نیز ریشه کن می شدند. در پایان قرن هفدهم، همه این عقاید یا منسوخ شده یا ضربات مرگباری خورده بودند، و توماس ویلیس و دوستانش نقشی حیاتی در این دگرگونی ایفا کردند. کار مخوف آنها در تالار شعاع نخستین تحقیق دوران معاصر درباره سیستم اعصاب بود . هر گاه ویلیس مغزی در دستانش می گرفت و برای حضار تشریح می کرد، سخنان خود را به شرح انشعابات اعصاب و سایر جزئیات محدود نمی کرد. او نشان می داد که چگونه ساختارهای ظریف مغز می توانند خاطرات را تشکیل دهند، تخیلات را بسازند، و رویاها را تجربه کنند. او افکار و احساسات را طوفان شیمیایی اتم ها می دانست. ویلیس پروژه مغز خود را دکترین اعصاب نامید و واژه جدید لاتین برای آن پیدا کرد: علم عصب شناسی . این مردان اکسفورد عصر جدیدی را مفتوح ساختند، عصری که ما هنوز در آن زندگی می کنیم و عصر عصب محور نامیده می شود. این کتاب داستان شگفت انگیز تکامل مغز و این که چگونه کشف مغز، دنیا را دگرگون ساخت را بیان می نماید.