نویسنده آن طور که می‌خواهد خود را بی طرف نشان دهد نمی‌تواند. اگر اضافات رسول جعفریان بر این کتاب نبود واقعا کتاب غیر قابل تحمل بود. تملق و چاپلوسی از معاویه، مبری کردن معاویه از به قتل رساندن امام حسن، تلاش برای اینکه ثابت کند یزید فرمان قتل امام حسین را صادر نکرده بلکه عبیدالله زیاد این فاجعه را مرتکب شده نمونه هایی از بی انصافی این مورخ است . اما به طور کلی رخدادهای سیاسی داخلی و خارجی ۹۲ سال حکمرانی امویان را به خوبی شرح داده و خواننده از این وقایع آگاه می‌شود اما اگر کسی قدرت تحلیل وقایع تاریخ اسلام را ندارد اصلا در مواجه اول با تاریخ اسلام به سراغ این کتاب  نرود و به نظرم کمی به تشیع ظلم شده در این کتاب. یکی دیگر از ضعف ها ارائه دادن شخصیت کاذب و غیرواقعی از مختار ثقفی بود که آقای رسول جعفریان با اضافه ای که بر کتاب زدند این ضعف نویسنده را پوشش دادند.
اگر می‌خواهید در مورد فتوحات امویان و اقدامات آن ها در عرصه سیاست داخلی و خارجی و اداری و نحوه زوال و سقوط آنها بدانید کتاب خوبی است اما اگر برای اولین بار با تاریخ اسلام مواجه می‌شوید و به دنبال روایت شیعه از دولت اموی هستید اصلا کتاب مناسبی برای شما نیست