احتمالا خیلی از ما اینترنت را یک فضای دموکراتیک یا حداقل دموکراتیک تر از رسانه های دیگر فرض میکنیم اما خانم صفیه نوبل این تلقی غلط را در کتابش به چالش میکشد و مصادیق فراوانی از برخوردهای سرکوبگرانه، کلیشه ای و دیکته شده از الگوریتمهای اینترنتی نشان میدهد.
البته تمرکز اصلی کتاب روی موتورهای جستجوگر و مخصوصا گوگل است اما اشاراتی که نویسنده به صورت کلی در مقدمه و موخره هر فصل دارد دقیقا درباره تمام الگوریتمهای مجازی صدق میکند و به سادگی میتوانید به جای گوگل بخوانید توئیتر، اینستاگرام، فیس بوک و ...
یک کاستی قابل چشم پوشی کتاب هم تمرکز بیش از اندازه اش بر زنان و رنگین پوستان است که به گواهی آمار و ارقام خیلی بیشتر از الگوریتمهای سرکوبگر صدمه میبینند. اینجا هم مثالهایی که نویسنده از نادیده گرفته شدن یا کالایی شدن این دو قشر می آورد بسیار قابل تعمیم هستند. در واقع زنان رنگین پوست ( که نویسنده خودش جزو این دسته است) بهانه ای هستند برای مداقه در چیستی و چگونگی عملکرد موتورهای جستجوگر. البته کتاب خیلی فسلفی به ماجرا نگاه نمیکند و بیشتر به دنبال احقاق حقوق و آزادی های پایمال شده است.
به هر حال خواندن این کتاب در زمانه ای که به معنای دقیق کلمه زیر بمباران الگوریتمهای سرکوبگر هستیم ضروری است.
داشتم به آزمایش فلسفی "مغز در کوزه" دکارت فکر میکردم. دیدم دیگر حتی نمیتوانیم بگوییم: میاندیشم، پس هستم! واقعا دیگر این ما نیستیم که می اندیشیم

چند پاره از کتاب:
 "برخلاف ایمان گسترده ما به اینترنت به عنوان یک فضای دموکراتیک که مردم قدرت مشارکت برابر دارند، اینترنت در واقع به سود نخبگان قدرتمند سازماندهی شده است، از جمله ابرشرکت هایی که می خواهند فروش خود را افزایش دهند یا کاری کنند جست وجوهای مردم به تارنماهای ایشان منتهی شود."

"سرشت سیاسی جست و جوی اینترنتی ثابت می کند که الگوریتم چیزی نیست مگر مداخله بنیادین دانشمندان رایانه در واقعیت"

برخی کاربران اینترنت، عاملیت بیشتری داشته و بر اینترنت حاکمیت دارند؛ درست برخلاف این دیدگاه آرمان شهری و خوش بینانه که اینترنت یک نیروی به لحاظ اجتماعی، برابرساز و دموکراتیک است."

 "بی گمان مردم سواد الگوریتمی ندارند و باید دراین باره اطلاعات بیشتری داشته باشند. اما همه بسترهای دیجیتالی ای که در این کتاب بررسی خواهم کرد، خصوصی هستند؛ درنتیجه، اگر سواد الگوریتمی می داشتیم، بازهم نمی توانستیم بر این بسترهای خصوصی و شرکتی کنشگری کنیم."

 "چیزی که جست وجوهای گوگل را انجام می دهد یک دستگاه داده پرداز همه چیز تمام نیست. بله، گوگل سرچ یک شرکت تبلیغاتی است نه یک شرکت معتبر در زمینهٔ اطلاعات. دست کم باید از خودمان سؤال هایی بپرسیم: از چه زمانی فهمیدیم گوگل بهترین اطلاعات را بالا می آورد؟ این اطلاعات برای چه کسی بهترین است؟ مخاطب هدف محتواهای موجود کیست؟ آیا ما در یک «حباب فیلتری» هستیم؟"